1. Ze względu na podejście terapeutyczne ważna jest dla nas prawidłowa diagnoza i wielopoziomowa konceptualizacja problemu dziecka: zarówno w systemie rodzinnym jak i na poziomie biologicznego funkcjonowania dziecka (wrodzona wrażliwość układu nerwowego, deficyty związane z trudnościami w regulowaniu uwagi, hamowaniu impulsów i emocji)

 

 

 

2. Duży nacisk kładziemy na zebranie dokładnego wywiadu– zarówno od dziecka jak i od obydwojga rodziców.  Wywiad dotyczy zarówno obecnego problemu dziecka, jak i jego wcześniejszego funkcjonowania, ale też funkcjonowania rodziców i relacji między poszczególnymi osobami w systemie rodzinnym. Pierwsze 3 sesje są zazwyczaj związane ze zbieraniem wywiadu diagnostycznego.  Dokładny wywiad jest nam potrzebny  do tego, aby stworzyć konceptualizację pacjenta, a więc tworzące się przekonania pacjenta na temat samego siebie, świata, innych osób, strategie radzenia sobie z tymi przekonaniami oraz wpływ przekonań i strategii rodziców na kształtujące się przekonania pacjenta- dziecka.

 

 

 

3.  Jesteśmy w terapeutami poznawczo-behawioralnymi i behawioralnymi i w tym podejściu pracujemy. Poszerzamy naszą pracę o techniki zaczerpnięte z tzw. trzeciej fali terapii poznawczo- behawioralnej- a więc terapię schematów, terapię akceptacji i zaangażowania ACT oraz terapię dialektyczno- behawioralną DBT. Po stworzeniu konceptualizacji, tworzymy plan terapii, w którym uwzględnione są interwencje nakierowane na dziecko, jak i interwencje nakierowane na rodziców (może być to terapia indywidualna dziecka, skierowanie rodziców na terapię małżeńską lub indywidualną, zalecenie wzięcia udziału w warsztatach dla rodziców lub współpraca z rodzicami na oddzielnych sesjach z tym samym terapeutą). Umawiamy się na cele terapeutyczne i wspólnie pracujemy nad ich osiągnięciem.