Szacuje się, że aż 3% kobiet w przedziale wiekowym 20-25 lat ma bulimię. Nie jest to jednak dolegliwość dotykająca jedynie młode kobiety. Również mężczyźni mogą zmagać się z bulimią, a najniższy wiek odnotowany u obu płci wynosi 9 lat.

Jesteś w stanie uwierzyć, że twoje dziecko może mieć bulimie? Zdefiniujmy, czym jest żarłoczność psychiczna i dlaczego jej wykrycie może być trudne, nawet u członka rodziny.

Czym jest bulimia?

Wiele osób kojarzy bulimię z oczyszczaniem się – prowokowaniem wymiotów w celu pozbycia się jedzenia z żołądka. Podczas gdy jest to jedna z cech bulimii, rodzice musza również zrozumieć inne jej cechy:

• Oczyszczanie. Czy twoje dziecko znika w ciągu godziny od zjedzenia posiłku? Idzie do oddalonej toalety lub wychodzi z domu? Jest to typowe dla bulimików

• Niepohamowany apetyt, opisywany jako zjadanie większej ilości jedzenia za jednym razem niż normalnie. Może to być cechą bulimików

• Ciągłe objadanie się i oczyszczanie. Jest to cecha charakterystyczna dla bulimii

• Poczucie utraty kontroli podczas objadania się. Twoje dziecko może być bezsilne wobec potrzeby objadania się

• Poczucie winy i wstydu z powodu objadania się

• Zażywanie środków przeczyszczających, leków moczopędnych i robienie lewatyw w celu szybkiego pozbycia się jedzenia

• Obraz samego siebie oparty na podstawie wyglądu i wagi, zamiast innych cech, takich jak inteligencja czy kreatywność

• Poważne problemy z zębami wynikające z czynności oczyszczających. Zakwaszenie spowodowane wymiotami może z czasem zniszczyć ochronne szkliwo na zębach twojego dziecka

• Uszkodzenie przełyku, stan zapalany, a w skrajnym przypadku krwawienie spowodowane wymiotami. Wrażliwy przełyk może wskazywać bulimię

Czy ciężko wykryć bulimię u mojego dziecka?

Nawet mimo tych pozornie widocznych objawów, bulimia nadal może być trudna do wykrycia. Waga u osób chorujących na bulimię, może wahać się od niedowagi, przez zdrową wagę, aż do nadwagi. Twoje dziecko może wyglądać „normalnie”, ale ich ciało może być spustoszone od środka z powodu braku odpowiednich substancji odżywczych, urazów przełyku, uszkodzeń zębów i problemów psychicznych.

Po drugie, wypieranie się zaburzenia odżywiania nie jest rzadkością wśród dzieci. Mogą mieć nawet dopracowane historyjki dotyczące tego jak dobrze się odżywiają, albo dlaczego wymiotowały po poprzednim posiłku. „Mam ostatnio problemy z żołądkiem”, albo „jem trzy posiłki dziennie!”.

Jak niebezpieczna jest żarłoczność psychiczna? Obrażenia fizyczne będące wynikiem bulimii są poważne. Niekontrolowana może doprowadzić do trwałych uszkodzeń przełyku, zębów i żołądka.

Przy powtarzających się i gwałtownych wymiotach, uszkodzenia i krwawienie w przełyku mogą być bardzo niebezpieczne. Z czasem organizm pozbawiony jest odpowiednich składników odżywczych, które wpływają na poziom energii, koncentrację i rozwój komórek.

Psychiczne skutki bulimii mogą być równie wyniszczające. Strach, wyparcie, frustracja wynikająca z braku kontroli nad swoim zachowaniem mogą wyssać życie z danej osoby. Depresja, stany lękowe i trauma to realne zagrożenia dla bulimików.

Jak mogę pomóc mojemu dziecku?

Oto kilka wskazówek, by pomóc tobie, jako rodzicowi:

• Słuchaj. Słuchaj słów jakich używa twoje dziecko. On lub ona może wyrażać wstyd, depresję lub strach. Ton ich głosu może słabnąć, gdy mówią o jedzeniu

• Obserwuj. Dzieci mogą unikać kontaktu wzrokowego, gdy rozmawiają o jedzeniu. Mogą wyglądać na pokonanych, bezsilnych albo tak, jakby ich życie wymknęło się spod kontroli

• Rozmawiaj. Jeżeli podejrzewasz, że istnieje jakiś problem, porozmawiaj z dzieckiem. W spokojny i wyrozumiały sposób powiedz mu co widziałeś lub słyszałeś. Bądź konkretny. „Niepokoję się o ciebie, ponieważ słyszałem jak wymiotujesz w łazience po obiedzie.” „Martwię się o ciebie, ponieważ nie jadłeś obiadu przez kilka dni.”

• Kontroluj Internet. Wielu rodziców nie rozumie dostępu do stron internetowych promujących zaburzenia odżywiania, jaki mają ich dzieci. Strony wychwalające przerwę między udami (ang. thigh gap), samookaleczanie lub sposoby na uniknięcie wykrycia czynności oczyszczających są szczególnie popularne wśród dzieci. Na Youtube, najczęściej używanej wyszukiwarce wśród młodzieży, znajdują się nagrania propagujące zaburzenia odżywiania. Szukaj stron, które używają haseł pro-ana, dotyczących anoreksji, i pro-mia, dotyczących bulimii. (http://www.med.umich.edu/yourchild/topics/eatdis.htm)

„Co jeśli moje dziecko się zdenerwuje lub zaprzeczy?” Dzieci często mówią, że nic złego się nie dzieje. Powiedz dziecku, że je kochasz i chcesz mu pomóc. Możliwe, że będziesz musiał podejść do dziecka kilka razy zanim zareaguje.

Czy moje dziecko potrzebuje leczenia klinicznego, aby pokonać bulimię?

Jako rodzic, nie oczekuj, że twoje dziecko „wyrośnie” z bulimii. Bulimia to fizyczna i psychiczna pajęczyna, która ściśle oplata twoje dziecko. Jeżeli podejrzewasz, że twoje dziecko jest bulimikiem, wiedz, że istnieje profesjonalne leczenie, które może pomóc.

Z odpowiednią pomocą, większość bulimików może odzyskać kontrolę nad swoją chorobą i żyć dalej, zdrowo i szczęśliwie. Bez leczenia, ryzykują dalsze życie wypełnione zmaganiami i poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi.

Podsumowując, zapewnij swojemu dziecku profesjonalne leczenie. To może być jedna z najlepszych rzeczy jakie możesz dla niego zrobić.

Przetłumaczył: Anna Urlik

Źródło: https://www.eatingdisorderhope.com/information/bulimia/caring-for-a-child-with-bulimia-nervosa