Żarłoczność psychiczna (bulimia nervosa) jest psychicznym, przewlekłym i zagrażającym życiu zaburzeniem odżywiania, opisywanym jako spożywanie nadmiernych ilości pożywienia w krótkim czasie, a następnie próba uniknięcia przybrania na wadze poprzez oczyszczenie się z tego co zostało zjedzone.

Do metod oczyszczenia należy prowokowanie wymiotów, nadużywanie środków przeczyszczających lub leków moczopędnych oraz ekstremalne, długotrwałe ćwiczenia. Często w trakcie epizodów objadania/oczyszczania się, mężczyzna lub kobieta cierpiąca na bulimię traci kontrolę i podejmuje szaleńczy wysiłek aby pozbyć się tych odczuć.

Ponieważ on lub ona może trzymać epizody objadania i oczyszczania w tajemnicy, osoby takie często są w stanie ukrywać swoją chorobę przed innymi przez dłuższy czas. Osoby cierpiące na żarłoczność psychiczną często wykorzystują te zachowania aby zapobiec przybraniu na wadze, stworzyć poczucie kontroli, i/lub traktują je jako sposób radzenia sobie z trudnymi okolicznościami lub sytuacjami.

Opisana i sklasyfikowana przez brytyjskiego psychiatrę Geralda Russela w 1979 roku, Żarłoczność Psychiczna (bulimia nervosa) pochodzi od greckiego określenia znaczącego „wilczy głód”. Jeżeli ty, lub bliska ci osoba cierpi na to zaburzenie odżywiania, szukaj profesjonalnego leczenia zaburzeń odżywiania.

Główne typy bulimii

Istnieją dwa najpopularniejsze typy żarłoczności psychicznej:

• Typ przeczyszczający – ten typ bulimii dotyczy większości przypadków osób cierpiących na to zaburzenie odżywiania. W tym przypadku chorzy po okresie objadania się, regularnie prowokują wymioty lub też nadużywają środków przeczyszczających, leków moczopędnych lub lewatyw.

• Typ nieprzeczyszczający – w przypadku tego typu bulimii, osoba chora wykorzystuje inne niewłaściwe metody kompensacji za okres objadania się, takie jak intensywne ćwiczenia fizyczne czy post. W tym przypadku prowokowanie wymiotów nie jest regularnie stosowaną formą oczyszczenia.

Przyczyny bulimii

Dokładna przyczyna żarłoczności psychicznej nie jest obecnie znana. Uważa się jednak, że na rozwój tej choroby wpływa wiele czynników, takich jak m.in.: czynniki genetyczne, środowiskowe, psychologiczne oraz kultura. Do głównych przyczyn bulimii należą:

• Stresujące przemiany i zmiany życiowe

• Doświadczenie przemocy, trauma

• Negatywny obraz ciała

• Niska samoocena

• Zawody lub aktywności skupiające się na wyglądzie/wydajności

Objawy bulimii

Osoba cierpiąca na bulimię może wykazywać różne objawy, a wiele z nich jest bezpośrednim wynikiem wymuszonych wymiotów lub innych form oczyszczania, szczególnie jeśli epizod objadania/oczyszczania powtarza się kilka razy w tygodniowo i/lub dziennie.

Fizyczne objawy tego zaburzenia to:

• Ciągłe wahania wagi

• Zaburzenia równowagi elektrolitowej, mogące doprowadzić do arytmii serca, zatrzymania akcji serca lub ostatecznie do śmierci

• Pęknięte naczynka w oczach

• Powiększenie węzłów chłonnych na szyi i wzdłuż linii szczęki

• Urazy w jamie ustnej, takie jak skaleczenia śluzówki jamy ustnej lub gardła, spowodowane powtarzającymi się wymiotami

• Przewlekłe odwodnienie

• Stan zapalny przełyku

• Chroniczny refluks żołądka po jedzeniu lub wrzody żołądka

• Bezpłodność

Objawy objadania i oczyszczania to:

• Znikanie dużej ilości jedzenia

• Jedzenie w ukryciu

• Brak kontroli podczas jedzenia

• Przechodzenie z okresów przejadania się do okresów poszczenia

• Częste korzystanie z toalety po posiłkach

• Zapach wymiocin

Żarłoczność psychiczna może również doprowadzić do problematycznych napięć pomiędzy bulimikiem a jego rodziną i przyjaciółmi, zwłaszcza, że dana osoba ma nienormalne nawyki żywieniowe i/lub unika aktywności społecznych, aby angażować się w epizody objadania/oczyszczania.

Psychoterapia bulimii

Ponieważ negatywny obraz ciała i niska samoocena są często głównymi czynnikami będącymi podstawą bulimii, ważne jest, aby terapia była połączona z procesem leczenia. Leczenie bulimii zazwyczaj obejmuje:

• Przerwanie cyklu objadania/oczyszczania się: pierwszy etap leczenia żarłoczności psychicznej wiąże się ze złamaniem szkodliwego cyklu i odbudowaniem zdrowych nawyków żywieniowych.

• Zmiana negatywnego myślenia: następny etap leczenia bulimii skupia się na rozpoznaniu i zmienieniu irracjonalnych przekonań dotyczących wagi, kształtu sylwetki i diety.

• Rozwiązanie problemów emocjonalnych: ostatni etap leczenia bulimii skupia się na wyleczeniu emocjonalnych problemów, które mogły być przyczyną rozwoju zaburzenia odżywiania. Leczenie może skupić się wokół stosunków międzyludzkich i może uwzględnić terapię poznawczo-behawioralną, terapie dialektyczno-behawioralną i inne pokrewne terapie.

Przetłumczył: Anna Urlik

Źródło: https://www.eatingdisorderhope.com/information/bulimia