Jadłowstręt psychiczny jest psychicznym i potencjalnie śmiertelnym zaburzeniem odżywiania. Cechą typową dla osób chorujących na anoreksję jest ekstremalnie niska waga ciała w stosunku do wzrostu i typu sylwetki.

Powszechnie określany jako BMI (ang. Body mass index – wskaźnik masy ciała) jest narzędziem, które lekarze często stosują, aby ocenić stosowność masy ciała osoby zmagającej się z zaburzeniami odżywiania. Dodatkowo w zdiagnozowaniu anoreksji może pomóc obserwacja nawyków żywieniowych, aktywności fizycznej oraz cech indywidualnych. Osoby cierpiące na anoreksję często obawiają się przybrania na wadze i mają zaburzony obraz swojego ciała. Często wierzą, że wyglądają na dużo cięższe niż są w rzeczywistości.

Ponadto kobiety i mężczyźni chorujący na to zaburzenie odżywiania charakteryzują się obsesją na punkcie szczupłej sylwetki i nieprawidłowych nawyków żywieniowych. Określenie „jadłowstręt psychiczny” stosuje się zamiennie z anoreksją.

Główne typy anoreksji

Istnieją dwa powszechne znane rodzaje anoreksji:

• postać z przeczyszczaniem się – osoba zmagająca się z tą odmianą anoreksji wykonuje czynności oczyszczające po jedzeniu. Zmniejsza to obawy związane z przybraniem na wadze i kompensuje poczucie winy dotyczące spożywania zakazanego, albo ściśle ograniczanego jedzenia. Do zachowań kompensacyjnych należą nadmierne ćwiczenia, wymioty lub spożywanie środków przeczyszczających.

• Postać ograniczająca się – osoba chorująca na anoreksję restrykcyjną jest często postrzegana jako osoba bardzo zdyscyplinowana. Osoby takie ograniczają ilość pokarmów, kalorii, a także często produkty z wysoką zawartością tłuszczu lub cukru. Spożywają dużo mnie kalorii niż jest to potrzebne w celu zachowania zdrowej wagi. Jest to straszna forma samogłodzenia się.

Niezależnie od obserowanej postaci anoreksji, obserwuje się wiele wspólnych mechanizmów m.in.: irracjonalny strach przed przybraniem na wadze i nieprawidłowe nawyki żywieniowe.

Przyczyny anoreksji:

Mówi się, że w przypadku zaburzeń odżywiania to genetyka ładuje magazynek, a środowisko ciągnie za spust. To zaburzenie odżywiania bazuje na genetycznych predyspozycjach, cechach indywidualnych oraz środowisku.

Przykłady przyczyn środowiskowych mogących wpłynąć na rozwój tej choroby to:

• Wpływ mediów popularyzujących szczupłą sylwetkę, które nieustannie utrwalają stereotyp szczupłej osoby jako ideału

• Zawody promujące szczupłą sylwetkę i utratę wagi, takie jak balet czy modeling;

• Rodzinne lub dziecięce traumy: doświadczone w dzieciństwie molestowanie seksualne, przewlekła trauma;

• Presja wśród przyjaciół i współpracowników aby być szczupłym lub seksownym;

Do przykładów przyczyn biologicznych należą:

• Zaburzenia gospodarki hormonalnej;

• Genetyka (związek między anoreksją a genetyką nadal podlega intensywnym badaniom, jednak wiemy, że ma ona wpływ na rozwój choroby);

Objawy anoreksji:

Jadłowstręt psychiczny może się objawiać za pomocą jednego lub wielu objawów, takich jak:

• Chroniczne restrykcyjne odżywianie bądź bycie na diecie;

• Gwałtowny spadek wagi lub szczególnie niska waga i wycieńczenie organizmu;

• Obsesja na punkcie ilości kalorii i zawartości tłuszczu w jedzeniu ;

• Rytualne nawyki żywieniowe, takie jak krojenie jedzenia w małe kawałeczki, jedzenie w samotności i/lub chowanie jedzenia;

• Ciągła obsesja na punkcie jedzenia, przepisów, czy gotowania; osoba może gotować skomplikowane dania dla innych lecz sama zwleka/powstrzymuje się od jedzenia;

• nienaturalny brak miesiączki bądź utrata trzech cyklów miesiączkowych;

• Depresja lub letarg

• Pojawienie się lanugo: miękkich delikatnych włosków rosnących na twarzy i ciele;

• Zgłaszane uczucie chłodu, w szczególności w kończynach;

• Wypadanie bądź przerzedzenie się włosów;

• Unikanie interekacji społecznych (z rodziną, przyjaciółmi). Izolacja i wycofanie;

To czym się różni bycie na diecie od anoreksji? Kiedy dbanie o swoją sylwetkę, wagę staje wkracza w obszar zaburzeń odżywiania?

Choć restrykcyjne nawyki żywieniowe, które charakteryzują anoreksje, są podobne do zachowań typowych dla bycia na diecie, istnieją znaczące różnice pomiędzy nimi.

Skutki ekstremalnych zachowań wynikających z tej choroby są dużo bardziej wyniszczające i niosą za sobą większe konsekwencje niż skutki jakiejkolwiek diety.

Podczas gdy niektóre osoby mogą być na diecie po to, aby kontrolować wagę, jadłowstręt psychiczny jest często próbą przejęcia kontroli nad swoim życiem i emocjami, w szczególności w świetle traumatycznych wydarzeń lub chaotycznego środowiska.

Podczas gdy dla niektórych osób głównym celem diety jest zmniejszenie wagi, w przypadku anoreksji osoby te mogą być na diecie, ponieważ uważają utratę wagi za sposób osiągnięcia szczęścia i samodoskonalenia się.

Odstępstwo od diety nie wiąże się z takimi konsekwencjami w przeżywaniu i funkcjonowaniu jak przy anoreksji – nie odczuwamy wtedy niemal przymusu dotyczącego naprawienia karastrfalnego błędu, poczucie winy nie przygniata nas do ziemi. Źle nam z faktem niezastosowania się do zaleceń dietetycznych, ale nie zaczynamy myśleć o sobie w kategoriach „najgorszy człowiek świata”, „idiota”, „beznadziejna istota”. A tak się dzieje, gdy mamy do czynienia z zaburzeniem odżywiania.

Leczenie anoreksji

W leczeniu anoreksji zalecane jest szukanie pomocy wśród wykwalifikowanej ekipy specjalistów zajmujących się zaburzeniami żywienia, składającej się z terapeutów, lekarzy i dietetyków. Na skuteczne całościowe leczenie anoreksji, składają się trzy konieczne elementy:

• Leczenie: najważniejszą rzeczą w leczeniu jadłowstrętu psychicznego jest skupienie się na wszystkich poważnych problemach zdrowotnych, które mogły wyniknąć ze złych nawyków żywieniowych, takie jak niedożywienie, zaburzenie równowagi elektrolitowej, brak miesiączki i niestabilne bicie serca;

• Żywienie: ten element obejmuje odbudowanie wagi, wprowadzenie indywidualnego planu żywienia i nadzór nad nim, edukowanie nt. zdrowych nawyków żywieniowych;

• Terapia: celem tej części leczenia jest rozpoznanie wewnętrznych problemów związanych z zaburzeniem odżywiania, rozwiązanie i wyleczenie problemów wynikających z traumatycznych doświadczeń życiowych, nauczanie się zdrowych metod radzenia sobie z problemami oraz dalszy rozwój umiejętności wyrażania emocji i radzenia sobie z nimi;

Przetłumaczył: Anna Urlik

Źródło: https://www.eatingdisorderhope.com/information/anorexia