Przegląd prawie 50-ciu lat badań potwierdza, że jadłowstręt psychiczny ma najwyższy współczynnik umieralności ze wszystkich chorób psychicznych (Arcelus, Mitchel, Wales & Nelson, 2011). Ze względu na konsekwencje wynikające z utraty wagi oraz głodzenia ciała i mózgu, jadłowstręt psychiczny jest zagrażającym życiu zaburzeniem.

Sprawa komplikuje się jeszcze bardziej, jeżeli dochodzą do tego również czynności oczyszczające. Do czynności oczyszczających może należeć wymuszanie wymiotów, spożywanie środków przeczyszczających, leków moczopędnych, tabletek odchudzających, preparatów obniżających łaknienie i innych środków pobudzających. Niekiedy dochodzi nawet do tego, że pacjenci oczyszczają się poprzez nadmierną aktywność fizyczną.

Zagrożenie dotyczące każdego pacjenta musi zostać ocenione indywidualnie. Wpływa na nie stopień ograniczenia jedzenia, oraz ilość i kombinacja czynności oczyszczających. Inne podstawowe diagnozy lekarskie również mogą doprowadzić do komplikacji zwiększyć ryzyko powikłań i śmierci.

Objawy i związane z nimi podstawowe mechanizmy zaburzeń odżywiania:

Większość ekspertów ds. zaburzeń odżywiania zgadza się, że odbudowa masy ciała jest kluczowa dla skutecznego leczenia anoreksji. Bez ponownego odżywienia ciała trudno będzie przeprowadzić skuteczną psychoterapię, ze względu na deficyty funkcji poznawczych spowodowane niedożywieniem.

Zaburzenia odżywiania obejmują:

• Zaburzony obraz ludzkiego ciała

• Irracjonalny lęk przed wagą, przytyciem

• Irracjonalny lęk przez jedzeniem

Oprócz zaburzenia odżywiania, u niektórych pacjentów współwystępują:

• zaburzenia lękowe

• Depresja

• Zaburzenia nastroju

• Zaburzenia osobowości

• Problemy z samookaleczaniem się

Te współwystępujące dolegliwości mogą skomplikować leczenie i utrudnić pacjentowi osiągnięcie postępu w kierunku wyleczenia. Aby pacjent poczynił postępy w leczeniu, zamiast doświadczać zagrażających życiu stanów i powikłań, kluczowy jest system wsparcia, dostęp do opieki oraz ograniczenie czynników wyzwalających związanych z jadłowstrętem psychicznym .

Meta-analiza 42 opublikowanych badań dokonana przez Sullivan miałą na celu oszacowanie śmiertelność na przestrzeni lat związaną z anoreksją. Odkrył współczynnik umieralności na poziomie 5,9% (lub 0,56% rocznie) i wywnioskował, że wskaźnik ten jest znacznie wyższy niż ten odnotowany dla kobiet przebywających w szpitalu psychiatrycznym i dla ogółu populacji (Sullivan, 1995).

Ryzyko towarzyszące odbudowywaniu wagi

Zespół ponownego odżywienia jest zagrażającym życiu ryzykiem wiążącym się z jadłowstrętem psychicznym. W czasie II Wojny Światowej przeprowadzano eksperymenty na ochotnikach, którzy zgodzili się aby stracić określony procent masy ciała. Odkryto, że utrata masy ciała skutkowała niskim ciśnieniem krwi oraz zmniejszeniem się wielkości mięśnia sercowego.

Przy odbudowywaniu wagi może dojść do zapaści sercowo-naczyniowej, ponieważ zmniejszony mięsień sercowy ma trudności z poradzeniem sobie ze zwiększeniem ilości krwi, występującym przy ponownym odżywianiu. Może to doprowadzić do niewydolności serca. Pierwsze kilka tygodni ponownego odżywiania wymagają od lekarzy ścisłego monitorowania układu krążenia.

Masa serca może powrócić do normy wraz z odpowiednim przyrostem wagi. Zmiany elektrolitowe również mogą doprowadzić do nieprawidłowości w skurczach mięśnia sercowego, szczególnie ze względu na niski poziomu fosforu (Mehler & Andersen, 1999).

Wpływ niedowagi na ciało

Głodzenie się ma wpływ na każdy układ w ciele człowieka.

Przewlekła utrata wagi ma inne negatywne skutki dla układu krążenia. Mięsień sercowy maleje, zastawka mitralna może wypaść, tętno spowalnia, a ciśnienie maleje.

W worku osierdziowym może zgromadzić się płyn, co znane jest jako zapalenie osierdzia. Może również wystąpić nieregularny rytm serca, znany jako arytmia.

Konsekwencje dla układu hormonalnego to:

• Zanik miesiączek u kobiet

• Bezpłodność

• Niebezpiecznie niskie stężenie cukru we krwi

• Zmniejszenie masy kostnej

Utrata masy kostnej, w zależności od przewlekłości diagnozowana jako osteopenia lub osteoporoza, zwiększa ryzyko złamania kości. Metabolizm, wraz z produkcją energii i wytwarzaniem ciepła zwalnia, a wzrost zostaje zatrzymany.

Układ pokarmowy

W układzie pokarmowym dochodzi do spowolnienia mięśni układu pokarmowego, opóźnienia w wypróżnianiu, zaparć, wydłużonego czasu przejścia przez jelito grube, a możliwa jest także wystąpienie żółtaczki.

Jeśli występują czynności oczyszczające, powikłań może być więcej.

Oczyszczanie się poprzez wymioty może spowodować erozję szkliwa oraz zniszczenie błony śluzowej przełyku z możliwymi uszkodzeniami i krwawieniem. Może to również doprowadzić do pęknięcia przełyku lub zmian w tkance nabłonkowej, które zwiększają ryzyko wystąpienia raka przełyku (tzw. Przełyk Barretta). Oczyszczanie się poprzez nadużywanie środków przeczyszczających może spowodować uszkodzenie mięśni okrężnicy.

Układ oddechowy: W związku z głodzeniem się, w układzie oddechowym dochodzi do zaniku mięśni i zmniejszenia pojemności płuc. Występuje zmniejszona produkcja krwinek czerwonych, krwinek białych oraz płytek krwi.

Dochodzi również do zmniejszenia się wielkości mózgu (atrofia mózgu), co prowadzi do zaburzeń poznawczych, neuropatii obwodowej, a mogą wystąpić również napady padaczki.

Zaburzone jest funkcjonowanie nerek, co spowodowane jest odwodnieniem, ale także nadmiernym spożyciem wody. Dochodzi do ogólnego zaniku mięśni. Skóra staje się sucha, a jej kolor ulega zmianie. Może dojść do wypadania włosów na głowie, natomiast na ciele może ponownie pojawić się lanugo (delikatne, puszyste włosy występujące u noworodka) (Mehler, 2014).

Przewlekła natura anoreksji

Jadłowstręt psychiczny posiada najwyższy współczynnik umieralności ze wszystkich chorób psychicznych i jest dodatkowo komplikowany przez jego przewlekły charakter. Dzięki leczeniu, pacjenci mogą czynić okresowe postępy, jednak często wracają do okresów niedożywienia połączonych z zagrażającymi życiu i wyniszczającymi powikłaniami.

Steinhausen dokonał przeglądu 119 badań dotyczących 5590 pacjentów chorujących na jadłowstręt psychiczny, które zostały opublikowane w angielsko- i niemieckojęzycznej literaturze. Analizowano je pod względem śmiertelności, wyników ogólnoświatowych i innych zaburzeń psychicznych. Wskaźnik śmiertelności był znacznie wyższy.

Wśród osób, które przeżyły anoreksję, średnio mniej niż połowa wyzdrowiała, jednej trzeciej się polepszyło, a 20% osób pozostało przewlekle chorymi.

Lepsze wyniki?

Niestety Steinhausen doszedł do wniosku, że nie ma przekonujących dowodów na to, że wyniki jadłowstrętu psychicznego uległy poprawie się w ciągu drugiej połowy ubiegłego wieku. Niemniej jednak dłuższy okres obserwacji i młodszy wiek wystąpienia choroby zostały powiązane z lepszymi wynikami (Steinhausen, 2002).

Pamiętajmy!

Jadłowstręt psychiczny jest bardzo złożonym i skomplikowanym zaburzeniem. Wymaga wczesnej diagnozy i dostępu do opieki ze ścisłą obserwacją i niejednokrotnie długotrwałym leczeniem.

Jeśli macie ochotę to przypomnijcie sobie, jak bywają odbierane przez osoby z anoreksją próby zmotywowania do zmiany:  http://www.incognito-ctpb.pl/blog/dlaczego-tak-tru…yc-sie-anoreksji/ ‎

Przetłumaczył: Anna Urlik

Źróło: https://www.eatingdisorderhope.com/information/anorexia/anorexia-death-rate